Waar ik blij mee ben, en tegelijkertijd moeilijke gedachten en gevoelens bij krijg, is dat niet alleen de rijke landen bijdragen aan dit congres. Ik heb mensen uit Zuid-Afrika, Columbia, Kenia, Zambia en Ghana gesproken en hun lokale uitdagingen gehoord. Onze lijken dan opeens luxe-problemen. Een ongeletterdheid van 78% is echt even wat anders dan wat wij kennen, bijvoorbeeld. Het zou dan makkelijk zijn om onze problemen af te doen als onbelangrijk, dat is niet zo. Maar het helpt me om te beseffen dat we in een erg gepriviligeerde omgeving wonen en werken. Ik hoop dat ook dat onze moeites om mensen geletterd te maken, de moeite van mijn nieuwe vrienden en collega's in Afrika zullen helpen. We zijn verbonden in eenzelfde missie. Nu ik dit schrijf klinkt dat wel erg 'spiritueel' of hoogdravend, maar ik bedoel het erg nuchter; we werken allemaal aan emancipatie en dat zou elkaar moeten aansteken. Doet het dat ook? is één van die moeilijke vragen die ik nu met me mee draag. @Erik Boekesteijn, hoe kijk jij hiernaar?