Na drie maanden ben ik er wel achter dat ik niet gelukkig word van thuiswerken. Ik mis collega's, ik mis een andere omgeving en ik mis de werksfeer. Online contact is vaak zo efficiënt, terwijl ik mijn inspiratie vaak uit die kleine contactmomenten haal.
Verder doe ik niet zo veel anders dan anders: ik werk als ik werk, als ik vrij ben ben ik vrij. Ik heb twee telefoons, mijn werktelefoon gaat uit op vrije dagen. Ik check geen werkmail op mijn eigen telefoon. Als ik tussendoor ergens aan denk noteer ik het meteen en probeer het daarna los te laten. Mijn werkspullen bewaar ik uit het zicht zodat de verleiding ook minder groot wordt. Want dat is het, een verleiding om te werken. Door schade en schande heb ik geleerd dat ik niet 24/7 aan kan staan, en dat doe ik dan ook maar niet.